Përpara se Alvaro Morata të largohej nga dhoma e zhveshjes spanjolle në Olympiastadion të Berlinit, ai donte të sigurohej që një detaj i fundit të ishte i saktë. Kjo ishte për korin e  “Viva Espana” për të luajtur ashtu siç ai shkoi nga mediat ndërkombëtare. Këto ishin skenat e festimit me të cilat kapiteni ishte rritur si adoleshent kur Spanja fitonte dy europianë dhe një botëror 2008-12 dhe ai gjithmonë dëshironte të ishte pjesë e të ngjashmeve, për të rikrijuar pak histori.

Kjo skuadër e kishte bërë tashmë historinë, duke siguruar vendin e vet në mitologjinë e futbollit. Spanja ka qenë një nga kampionët e mëdhenj evropianë dhe një nga skuadrat e mëdha të turneut. Ata janë vetëm ekipi i dytë në histori që në turne kanë fituar shtatë ndeshje nga shtatë në çdo garë, pas Brazilit 2002. Rrugëtimi ishte ndoshta më i vështirë se kushdo që është përballur ndonjëherë. Fituan përballë Italisë kampione, Kroacisë, Gjermanisë, Francës, Anglisë.

Ata tejkaluan çdo vështirësi, përtej dëmtimeve apo kalendarit të vështirë duke fituar çdo ndeshje, madje duke dominuar.

Me pak fjalë, pak ekipe kanë fituar turne në një mënyrë kaq të plotë, me një nënshkrim të vërtetë të performancës së tyre në çdo ndeshje.

Krijimi i kampionëve kaq të mëdhenj siguron që një turne të jetë i paharrueshëm. Si e tillë, Spanja nuk ka krijuar vetëm trashëgiminë e saj. Ata gjithashtu kanë përmirësuar turneun. Kjo e bën Euro 2024 të ndihet më afër me 1984 ose 2008.

Didier Deschamps madje ofroi një nga batutat e turneut duke u thënë atyre që ankoheshin për të ndërruar kanalin televiziv.

Shpresa e madhe nga Euro 2024 dhe fitorja e Spanjës është që ajo në të vërtetë të transferojë qasjen e Deschamps në të kaluarën. Ky turne ishte i ndarë mes atyre kombëtareve që bëjnë lojë pragmatike dhe atyre që luajnë sipas një ideologjie, me atë dikotomi të dëshmuar në gjysmëfinale dhe në finale. Ka rëndësi sepse kulturat e futbollit priren të kopjojnë kampionët. Kjo ishte arsyeja pse Gareth Southgate përsëriti në lojë fituesit e Kupës së Botës 2018 të Deschamps, por edhe kampionët portugez të Euro 2016, me aspektin mbrojtës. Tani, më shumë mundësi ka të ngjarë të merret si shembull Spanja. Gjermania ka nisur këtë proces. Ashtu si Spanja me Lamine Yamal, Nico Williams dhe Pedri, skuadra e Julian Nagelsmann tani përkufizohet nga një brez shumë më i ri, veçanërisht Jamal Musiala dhe Florian Wirtz.

Euro 2024 shënoi një ndryshim në këtë kuptim, që u simbolizua më së miri në turneun pothuajse tragjikomik të Cristiano Ronaldos, betejat e humbura të Robert Lewandowski-t dhe Romelu Lukaku, por edhe largimet disi më dinjitoze të Luka Modric dhe Toni Kroos.

Dominimi i lojës së klubit, kalendari i ngjeshur, nënkuptonte se shumë lojtarë u shfaqën shumë të lodhur. Ata nuk mund të performonin në mënyrën që pritej, dhe kjo çoi në shumë ndeshje të ngadalta, pa ritëm.

Kjo është gjithashtu arsyeja pse disa vende me më pak burime ose më pak të suksesshme e shijuan vërtet momentin e tyre. Gjeorgjia, Shqipëria, Austria dhe Turqia performuan mirë në Euro 2024 për arsye të ndryshme dhe nuk ishte rastësi që u përfshinë në shumicën e lojërave më të mira, së bashku me Spanjën dhe Gjermaninë.

Turneu gjithashtu kishte disa virtyte thelbësore që do t’i dëshironit nga çdo garë. Kishte lojëra epike, disa histori të shkëlqyera dhe momente të bukura.

Një gjë që mund të thuhet me siguri për Euro 2024 ishte se kishte një numër të madh golash të  bukur. Një tjetër pikë e rëndësishme ishte larmia e pasur, nga driblimet e Williams tek goditjet balistike të Calhanoglu.

Në të njëjtën kohë, Euro 2024 ishte një thirrje se audienca nuk i shikon më turnetë ndërkombëtare për cilësi elitare. Kjo shpjegon se Turqi –Gjeorgji bëhet një ndeshje magjike.

Prandaj dhe Southgate tha “këto nuk janë ndeshje normale futbolli, këto janë ngjarje kombëtare”. Mjafton rasti i Skocisë, pavarësisht paraqitjes së skuadrës, fansat e saj ishin një “melodi” në turne.

Marrë me shkurtime nga “Independent”

/tvklan.al