Disa ekspertë të futbollit dhe tifozë të zakonshëm në Itali kanë komentuar eliminimin e axurrëve nga Euro 2024 duke përdorur të njëjtat fjalë: “Nuk kam parë kurrë një paraqitje kaq të keqe nga ekipi kombëtar”.

Tre nga gazetarët më të famshëm të vendit e thanë këtë në fund të ndeshjes kundër Zvicrës të shtunën: Fabio Caressa, komentatori italian për Sky Sport Italia, Sandro Sabatini dhe Enrico Mentana.

Shumë tifozë të zakonshëm thanë saktësisht të njëjtën gjë, dhe në të vërtetë, kështu menduan tifozët në Olympiastadion dje kur Gigio Donnarumma dhe shokët e tij iu afruan sektorit të Azzurrit për të kërkuar falje.

Italia nuk ka superyje si Kylian Mbappé apo Jude Bellingham. Jo më. Por e njëjta gjë ishte e vërtetë tre vjet më parë kur “La Nazionale” mahniti të gjithë kontinentin, duke u bërë kampione evropiane dhe duke mundur ekipe si Belgjika, Spanja dhe Anglia.

Ndoshta, Italia e Antonio Contes në Euro 2016 ishte më e dobët se skuadra që grumbulloi një fitore, një barazim dhe dy humbje në turneun e kësaj vere.

Conte eliminoi Spanjën nga raundi i 16-të i Euro 2016 me këtë 11-she titullare: Buffon; Chiellini, Bonucci, Barzagli; De Sciglio, Giaccherini, De Rossi, Parolo, Florenzi; Éder, Pellè.

Asgjë kundër asnjërit prej tyre, natyrisht. Mbrojtja – BBC-ja ikonë – ishte solide dhe mesfusha mund të mbështetej si te Daniele De Rossi ashtu edhe te Thiago Motta, i cili u fut nga stoli në pjesën e dytë kundër Spanjës. Por ku ishte cilësia? Ajo skuadër italiane nuk kishte shumë, veçanërisht në sulm. Megjithatë, ata treguan diçka që çdo futbolldashës italian e mban mend edhe sot: grintën, La Grinta, që nuk e tregoi kjo kombëtare në Gjermani.

Nuk kishte një plan të qartë nga Spalletti, i cili do të mbetet në krye me disa pyetje për t’u përgjigjur dhe nuk pati asnjë shenjë përpjekjeje apo dëshirë nga lojtarët për të kthyer ndeshjen kundër Zvicrës. Azzurri-t nuk reaguan kurrë ndaj golave ​​të zviceranëve dhe ata përsëri patën një qasje të dobët në pjesën e dytë.

Kjo mungesë e dukshme dëshire dhe motivimi është ajo që i ka frustruar më shumë tifozët dhe mediat italiane.

Askush nuk e priste një trofe të dytë radhazi evropian, por të gjithë prisnin të shihnin një ekip të gatshëm për të luftuar, jo një që dukej se ishte dorëzuar me më shumë se 40 minuta të mbetura.

Edhe kur Azzurri nuk arriti të kualifikohej në Kupën e Botës në 2018 dhe 2022, pavarësisht presionit, tensionit dhe shqetësimit se nuk do t’ia dilnin, lojtarët u përpoqën të krijonin diçka, qoftë edhe nga dëshpërimi. Të rinjtë e Spallettit nuk e bënë këtë kundër Zvicrës, dhe kjo është arsyeja pse sot ndjenja e përgjithshme në Itali është se “La Nazionale” ka goditur një nivel të ri të ulët dhe do të duhet të fillojë përsëri nga e para.

/tvklan.al